Beste Julianabrug,
Al heel lang maak jij deel uit van mijn leven. Je bent dan ook maar iets ouder dan ik.
Jij werd geopend in september 1953 en ik werd geboren in april 1954. Toen ik enkele maanden na mijn geboorte in een huisje aan de Oude Rijn kwam te wonen, was jij er dus net. Toen was ik mij natuurlijk nog niet bewust van jouw bestaan want ik lag nog in de wieg. Toen ik wat groter werd, zag ik vanuit de kleine woonkamer dat iedere keer de weg omhoog ging als er een boot aankwam en dat de palen knerpend naar beneden kwamen. Dat was machtig interessant. En ’s avonds als het donker werd, zat ik op mama’s schoot en dan keken we samen naar de brug om te kijken of papa al lopend over de brug naar huis kwam. “Ankie, als de lichten op de brug branden, komt papa eraan”. Toen ik wat groter werd, speelden we met de buurtkinderen onder de brug tegen de steile helling. Het was nog niet zo druk, dus echt gevaar zagen wij niet. Onder de brug hing ook een interessante en soms schrikaanjagende kop, tenminste zo zag ik dat toen. (Het is het wapen van Oudshoorn en met enige fantasie zag ik er een soort boze koning in). En natuurlijk werden er soms dingen op je muur gekalkt die niet netjes waren maar die woorden begreep ik toen nog niet. En soms stonden we bovenop je want daar kon je volgens papa en mama het beste het vuurwerk zien.
Tja Julianabrug, ik ging verhuizen naar een ander gedeelte van Alphen en zag en gebruikte je minder. Later toen ik getrouwd was, ging ik je weer vaker gebruiken want mijn ouders woonden op dat moment aan de Hoge Zijde en wij aan de Lage Zijde. Vaak liep ik over je heen, soms gehaast en boos omdat ik weer voor je moest wachten maar vaak ook even genietend van het mooie uitzicht richting Oudshoorn. Soms fietste ik helemaal over je heen en soms duwde ik mijn fiets tegen je op. Je vond het allemaal best. Je zag Alphen veranderen. Je kreeg steeds meer verkeer over je heen en de opstoppingen namen toe maar daar kon jij niets aan doen. In de maand september had jij het altijd prima naar je zin. Er kwamen mooie versierde boten langs, er stonden antieke auto’s onder je terwijl ook de Jaarmarkt niet aan je voorbij ging.
Af en toen moest je gerepareerd worden en was je een poosje afgesloten maar elke keer kwam het weer goed. Je werd echter ouder – net zoals ik – en de ouderdom komt met gebreken. Zoals ook mijn spieren en gewrichten inmiddels zijn gaan kraken, zijn die van jou dat ook gaan doen. Bij mij kan de chirurg nog iets doen (zegt hij) maar hoe zal het met jou verder gaan? De eerste berichten over je toestand zijn niet best en dat vind ik jammer. Ik schrok erg van het persbericht. Het zou helemaal mis met je zijn. Hoe heeft dat toch met jou kunnen gebeuren? Je werd toch altijd nagekeken en onderhouden en nu ineens dit. Ze willen zelfs een tunnel voor jou in de plaats maar dat wilden ze al eerder en dat bleek toen niet te gaan. Misschien is er voor jou ook een chirurg te vinden die je een nekkraag kan geven en je misschien kan opereren. En zo niet???? Ja, dan moeten wij wellicht afscheid van elkaar gaan nemen want dan moet je vervangen worden door een nieuwe brug. Want je moet begrijpen, je bent nu een gevaar voor de omgeving aan het worden en dat willen wij natuurlijk niet. Je hebt de Alphense gemeenschap bijna 60 jaar gediend en dat is een hele lange tijd. Daarvoor heb je wel een lintje verdiend van je dochter Beatrix. En over de naam van de nieuwe brug hoeven wij natuurlijk niet na te denken. Jij hoort bij Alphen, dus het blijft gewoon Julianabrug. Dat Koningin laten we er gewoon vanaf want je hield niet zo van al dat overdreven gedoe.
Groeten,
Ank de Groot
PS Het gaat natuurlijk heel veel geld kosten maar beste Julianabrug, maak je daarover
maar geen zorgen. Politiek is een zaak van keuzes maken en we kunnen ons geld maar één keer uitgeven. Dat Cultuurhuis gaat alsnog niet door en dat geld gaan wij gebruiken om jou weer helemaal op te knappen of we gaan een nieuwe brug bouwen, die uiteraard weer jouw naam zal dragen. De Julianabrug en Alphen horen bij elkaar!
